Οταν φτανει ο Ιουλιος, ο χειροτερος μηνας κατα την γνωμη μου στο Μιλανο, με ζεστη και κουφοβραση που με κανουν να τριγυριζω σαν το ζομπι και τις διακοπες ακομη μακρυα, παρηγοριεμαι με τις γρανιτες.
Ειναι δροσιστικες
και με κανουν να ταξιδευω με την φαντασια προς το παρον, στην πατριδα τους, την Σικελια με την τεραστια γαστρονομικη και ζαχαροπλαστικη παραδοση.
Εμεις συνηθως ,
λεμε γρανιτα η σορμπεττο ο,τι φιαχνεται
με φρουτα, παγο και ζαχαρη, αλλα στην ιταλικη παραδοσιακη gelateria, υπαρχουν τουλαχιστον 4 κατηγοριες με αυτα τα υλικα, εκτος απο το παγωτο με
φρουτα:
Το σορμπεττο, που ειναι ημιστερεο, λειωνει
πολυ ευκολα καθοτι δεν περιεχει καθολου πυκνωτικες υλες, και σχεδον παντα
περιεχει κατι αλκοολουχο, κρασι η λικερ η αποσταγμα.
Η γρανιτα που φιαχνεται με χυμο φρουτων,
ζαχαρη και παγο.
Η γκρεμολατα, που φιαχνεται οπως και η
γρανιτα αλλα με την σαρκα των φρουτων.
Η γκιατσατα, που φιανχεται με παγο που
εχουμε τριψει με το ειδικο μηχανημα η
σπασει και που επανω ριχνουμε σιροπι.
Εγω, συνηθιζω εαν
θελω να κανω κατι πολυ γρηγορα να φιαχνω την ghiacciata, που παρεπιπτοντως την ειδα και σε μια υπαιθρια
γιορτη στο Αμστερνταμ πριν κατι χρονια, που την εφιαχναν ακριβως ετσι, αλλα αυτη την
φορα ειπα να αλλαξω!!!
Πρωτα απο ολα
φιαχνουμε καφε εσπρεσσο, οσο θελουμε.
Τον μετραμε σε ml και τον αφηνουμε στην ακρη. Μετραμε αλλο τοσο νερο και το βαζουμε σε
κατσαρολακι . Ριχνουμε κρυσταλλικη ζαχαρη τοση οσο ειναι η ποσοτητα του νερου
διαιρεμενη στα δυο. Για παραδειγμα εγω εφιαξα 140 ml καφε. Το νερο ηταν 140 ml και η ζαχαρη 70 γραμμαρια.
Βαζουμε το
κατσαρολακι στην φωτια και το αφηνουμε να βρασει για 1 λεπτο, ισα ισα να
λειωσει τελειως η ζαχαρη. Αφηνουμε να κρυωσει.
Ριχνουμε τον καφε
και το σιροπι που φιαξαμε σε μεταλλικο
μπωλ , ανακατευουμε και τοποθετουμε στην καταψυξη. Καθε μιση ωρα
ανακατευουμε με πηρουνι ωστε να εμποδισουμε
την δημιουργια κομματιων παγου.
Οταν φτασει στην
υφη που θελουμε, σερβιρουμε σκετη, η με λιγη σαντιγη .
Abbiamo invocato il caldo che non arrivava mai, ed eccoci
accontentati! E’ arrivato, il tipico caldo umido milanese che fa venire voglia
di granite, sorbetti, ghiacciate e gremolate!!!
Confesso che di gelateria non so molto, ma la differenza tra
gelato alla frutta, sorbetto e granita la conoscevo. Quello che mi sfuggiva
totalmente è la gremolata, che a quanto ho letto qui, si prepara come la
granita, ma con la polpa della frutta, mentre la granita prevede il succo.
Beh, su questa al caffè non credo ci sia da disquisire. Di
granita si tratta!
Per 2 bicchiere come quello della foto, prepariamo 140 ml di
caffè espresso.
Versiamo in un pentolino 140 gr. di acqua e 70 gr. di
zucchero semolato. Facciamo bollire per 1 minuto, giusto il tempo che lo
zucchero si sciolga completamente.
Uniamo il caffè, mescoliamo e lasciamo raffreddare. Spostiamo in un recipiente
di acciaio e sistemiamo in freezer. Sgraniamo ogni 30 minuti con una forchetta
finchè non raggiungiamo la consistenza desiderata.
Serviamo liscia, o con un batuffolo di panna montata, e se
puoi abbiamo anche una brioscia con il tuppo….. il paradiso è vicino! :)
4 commenti:
il caldo umido è una cosa insopportabile, una granita così è quello che ci vuole ! Un abbraccio...
Αυτή είναι γρανίτα για μένα, την ... εθισμένη στον καφέ!
Φιλιά Ειρήνη μου, καλή βδομάδα!
Ciao Irene!!! Come stai???
Spero tutto ok, io sono tornata da poco nel blog dopo un periodo un pochino 'full'...
Ma lo sai che la faccio pure io così??? E quando voglio esagerare ci schiaffo sopra pure la panna ;-)!!!
Buonissima!!
Un abbraccione! Roby
Δροσιστικό!!!
Posta un commento