03/10/12

mondeghili



Το Μιλανο ηταν φημισμενο για την ομιχλη. Με προχωρημενο το φθινοπωρο, αρχιζε να ερχεται και η ομιχλη. Μια ομιχλη, πυκνη, χαμηλη, θαρρεις και εβλεπες τα παντα μεσα απο ενα πεπλο.
Ηταν  η πρωτη εντυπωση που αποκομισα απο την πολη πριν 3 δεκαετιες και με μαγεψε. Σαν να ημουν μεσα σε ενα παραμυθι. Περπατουσα στον δρομο, στην πλατεια, στα παρκα, και ολα ηταν μαγικα.
Τωρα εξαφανιστηκε και αυτη, οπως και πολλα αλλα πραγματα, η πολη αλλαξε, η ομιχλη εφυγε, ερχεται μονο αραια και που και δεν ειναι πια πυκνη, περισσοτερο την βλεπουμε στα περιχωρα οπου εξακολουθει να ερχεται δημιουργωντας προβληματα στους εθνικους δρομους!
 
Εαν το καλοκαιρι ενστικτωδως ζηταω την ελληνικη κουζινα, το φθινοπωρο αρχιζω να αποζητω την κουζινα του βορρα. Και σημερα προτεινω αυτο το μιλανεζικο doc πιατο, αλλα μην το ονομασετε κεφτεδακια παρακαλω! Στο Μιλανο οταν λεμε κεφτεδακια, εννοουμε κιμα τυλιγμενο σε φυλλα λαχανου, τα κεφτεδακια οπως τα γνωριζουμε τα λεμε mondeghili.
Καποτε δηλαδη, μια και χαθηκε και αυτος ο ορισμος εδω και δεκαετιες,  ακριβως οπως η ομιχλη.

Η διαδικασια ειναι πολυ ευκολη.
Υλικα:
  • 300 γρ. κρεας απο ψητο η βραστο, απο τα  περισευματα 
  • 70 γραμμαρια μορταδελλα
  • ψιλοκομμενο μαιντανο
  • 1 κουταλι σουπας τριμμενη παρμεζανα
  • ενα αυγο
  • λιγο μοσχοκαρυδο τριμμενο
  • ξυσμα λεμονιου
  • 3 κουταλια σουπας  ψιχα μπαγιατικου ψωμιου που εχουμε μουλιασει σε λιγο γαλα και στυψει
  • αλατι
  • πιπερι 
Για το τηγανισμα:
  • 1 αυγο
  • γαλετα τριμμενη
  • βουτυρο καλης ποιοτητας  (εαν θελεμου αντικαθιστουμε με λαδι )
Διαδικασια
Αλεθουμε το κρεας με την μορταδελλα, μουλιαζιουμε την ψυχα ψωμιου σε λιγο γαλα για 3 λεπτα και την στυβουμε.
Σε ενα μπωλ βαζουμε ολα τα υλικα, πλαθουμε για 5 λεπτα, σκεπαζουμε με μεμβρανη  και βαζουμε στο ψυγειο για μια δυο ωριτσες. 
Βγαζουμε απο το ψυγειο, φιαχνουμε μπαλακια στο μεγεθος καρυδιου, τα πλατυνουμε ελαφρα, τα τυλιγουμε σε τριμμενη γαλετα, μετα σε αυγο χτυπημενο, ξανα στην γαλετα και τα τηγανιζουμε σε βουτυρο.
 
Τωρα καταλαβαινω οτι το τηγανισμα στου βουτυρο δεν βλεπεται με καλο ματι στην Ελλαδα, και εδω δηλαδη τωρα πια, αλλα η παραδοσιακη μιλανεζικη κουζινα εχει βουτυρο και στο τηγανι.
Εαν θελουμε, προσθετουμε μια μικρη πατατα βρασμενη στο μειγμα, και εννοειται αντικαθιστουμε το βουτυρο με λαδι για να τηγανησουμε εαν θελουμε!


Questo è uno dei miei piatti preferiti della cucina milanese. Perché si può mangiare come antipasto, come secondo e tanto per dirla alla milanese è un rubitt,  molto in auge ora.  Mondeghili, per favore, no polpette, già che per polpette si intendeva la carne avvolta nelle foglie di verza. Non so se qualcuno usi ancora questo termine, io non ne ho mai sentito uno, tranne una mia ex collega, milanese doc, che mi ha dato anche la ricetta. Grazie L.  Ho fatto qualche aggiunta, come la scorza di limone, che ho letto e mi è piaciuta l’idea, richiama la gremolata dell’ossobuco.

La preparazione è semplicissima.
Tritiamo dell’arrosto o del bollito avanzato insieme a della mortadella di fegato o di Bologna, aggiungiamo la mollica di un poco di pane raffermo ammollato nel latte e strizzato, scorza di limone grattugiata, un poco di noce moscata grattugiata, un uovo, prezzemolo tritato e parmigiano grattugiato. Lavoriamo bene l’impasto e mettiamo in frigo per un’ora o due. Togliamo, formiamo delle palline delle dimensioni di una noce che schiacciamo leggermente e impaniamo così: pangrattato, uovo sbattuto, pangrattato.
Friggiamo nel burro. Eh si, la cucina milanese prevede il burro!
E come tutti i piatti tradizionali, anche questo ha parecchie versioni.


  

15 commenti:

Ειρήνη Ε. ha detto...

Ειρήνη, βλέποντας τη συνταγή, διαπίστωσα άλλη μια φορά, πόσο μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους, οι κουζίνες των μεσογειακών χωρών. Η μητέρα μου μας έφτιαχνε σχεδόν ίδια συνταγή, αν εξαιρέσεις την μορταδέλα, όταν της περίσσευε βραστό κρέας, που εμάς δεν μας αρεσε. Βέβαια αντί για παρμεζάνα, έβαζε ελληνικό κεφαλοτύρι. Εκείνη τις ονομάζει κροκέτες. Τελικά η ομίχλη χάνεται κάποια στιγμή, οι καλές μαμαδίστικες συνταγές όμως, μένουν!!
Καλή σου ημέρα.

Penelope ha detto...

Στην θεαματική ομίχλη του Μιλάνο πριν 16 χρόνια, η οποία ανάγκασε το αεροπλάνο μας, να προσγηθεί στο αεροδρόμιο του Πέργαμου, όταν βρέθηκε εκεί για επαγγελματικούς-εκπαιδευτικούς λόγους, χρωστώ το ότι ανακάλυψα το πρόβλημα που είχα με το διάφραγμά μου :-)))
Ομίχλη που την "έκοβες" με το μαχαίρι για 4 μέρες που έμεινα εκεί!!!

Τώρα τα κεφτεδάκια σου Ειρήνη είναι μούρλια αν και θα έλεγα πως ίσως να γίνονταν πιο ωραία με βούτυρο κι' ας μην τολμήσω να το κάνω. Μέχρι και σκέψη για ψήσιμο στο φούρνο απευθείας έκανα :-))

piccoLINA ha detto...

Io ti adooooooro!!!!
i mondeghili sono un mito!!!! Fatti con gli avanzi di arrosto o di lesso, diversi dalle polpette dove usi la carne cruda!
mamma mia che buoni! Quando la mia Adele li prepara siam capaci di litigarceli!
la prossima volta le dico di metterci la buccia del limone... mi ispira un sacco!
Un abbraccio
Paola

Lila Xagorari ha detto...

Tι ωραία κεφτεδάκια!!! Ο γιος μου τον Απρίλη είχε πάει στη Ρώμη με το σχολείο, προχθές μου ζήτησε να βρω πως φτιάχνονται τα σάντουιτς που πουλούσαν στους δρόμους και είχαν ένα τραγανό ξεροψημένο κρέας μέσα που ήταν σαν γύρος αλλά με άλλο είδος κρέατος!!
Καμιά βοήθεια????

Irene ha detto...

@lila
σχεδον σιγουρα εφαγε την πορκεττα. αυτο ειναι ενα ολοκληρο γουρουνακι που του βγαζουν ολα τα κοκκαλα. το γεμιζουνε με διαφορα μυρωδικα και μπαχαρικα και το ψηνουν στον φουρνο.
σου βαζω εδω ενα λινκ.

http://civesromanussum.blogspot.it/2008/10/cucina-romana-le-coppiette.html

τριτη και τεταρτη φωτογραφια

Irene ha detto...

@paola
io ho imparato a fare parecchio arrosto o bollito proprio per farlo avanzare!!!!:)
sono proprio come le ciliege. uno tira l'altro.
grazie e un abbraccio

@ειρηνη
σιγουρα οι κουζινες της μεσογειου εχουν πολλα κοινα στοιχεια κατι που το εχω διαπιστωσει επανειλλημενως. και με κεφαλοτυρι θα ειναι υπεροχα. σιγουρα

@πηνελοπη
ειδες τι ομιχλη???? ;)
τα κεφτεδακια φυσικα και τηγανισε τα στο λαδι, αλλα ασε με να σου πω οτι στο βουτυρο ειναι το κατι αλλο!!!! και στον φουρνο μπορεις να τα βαλεις. οπως θελεις. το χαρακτηριστικο τους ειναι οτι φιαχνονται με περισευματα μαγειρεμενου κρεατος και οχι ωμου. κατα τα αλλα, ετσι κι αλλοιως εχουν πολλες παραλαγες.

irene

ΕΛΕΝΑ ha detto...

Θα τα τηγάνιζα σίγουρα σε βούτυρο, είμαι σίγουρη ότι η γεύση τους θα είναι το κάτι άλλο!
Υπέροχο μεζεδάκι μας έφτιαξες σήμερα!
Φιλιά!

mm_skg ha detto...

Αυτες τις πολπεττες δεν τις εχω ξανακουσει, αλλα σιγουρα θα τις δοκιμασω γιατι παντα ψηφιζω παραδοσιακη ιταλικη κουζινα!
Τηγανιζουμε σε βουτυρο-βουτυρο ή strutto?
Φιλια Ειρηνη μου!

Irene ha detto...

@elena
σε ευχαριστω πολυ. το ξερω οτι το τηγανι με βουτυρο ενταξει δεν ειναι το πιο υγειινο, αλλα μια φορα στην ζωη..... φιλακια

@marina
να σου πω, εδω δεν τις γνωριζουν οι κατοικοι του μιλανου, μαλλον μονο οι αυθεντικοι τις γνωριζουν, σαν την συναδελφο που μου εδωσε την συνταγη.
τηγανιζουμε σε βουτυρο βουτυρο, μερικοι προτιμουν το βουτυρο chiarificato, αλλα ειναι νεωτερισμος!
φιλακια και σε εσενα
μαρινακι, μια που σου αρεσει η παραδοσιακη κουζινα σου βαζω ενα λινκ που βρισκεις ο,τι θελεις.

http://www.accademiaitalianacucina.it/

ειναι ενας θησαυρος.

Vaty ♪ ha detto...

NON LI HO MAI PROVATI, ma si vede già nelle foto che sono BUONISSIMI. FRITTI NEL BURRO? Che bontà :-)

Vita ha detto...

Σα να λέμε η ανακύκλωση ενός περισσεύματος! Πολύ ωραία ιδέα Ειρήνη!
Α! θα αξιοποιήσω κι εγώ το λινκ της Μαρίνας. Η ιταλική κουζίνα είναι η πιο αγαπημένη μου από τις "ξένες" !

Chrisi ha detto...

Πολύ τα ζήλεψα αυτά σήμερα Ειρήνη μου,φαίνονται καταπληκτικά,θα ήθελα οχι ενα αλλά ένα πιατο να είχα τωρα ,δεν έχω τηγανίσει με βούτυρο πολλές φορες ,αλλά φανταζομαι ότι θα τους δίνει άλλη γέυση,φιλιά.

Μarion, ha detto...

Ωραία η περιγραφή της ατμόσφαιρας με την ομίχλη στους δρόμους του Μιλάνο..

Τα mondeghili θα τα δοκίμαζα σίγουρα τηγανιτά στο βούτυρο.
Πολύ ωραία συνταγή Ειρήνη

Φιλιά

peppe ha detto...

Complimenti bel blog, mi sono unito ai tuoi lettori fissi. Un caro saluto, peppe.

Irene ha detto...

@peppe
benvenuto e grazie!

Posta un commento