taralli pugliesi

Περασε αρκετος καιρος απο το τελευταιο ποστ σε ελληνικη γλωσσα και εχω τους λογους μου.  Ο πρωτος ειναι οτι το μπλογκ ειναι αφιερωμενο στην ελληνικη κουζινα, και υπαρχουν τοσα και τοσα  αξιολογα μπλογκς  με ελληνικες συνταγες σε ελληνικη γλωσσα, που δεν υπαρχει λογος, τουλαχιστον  εγω δεν τον βρισκω, να προστεθει ενα ακομη  αφου  επι το πλειστον προτεινω ελληνικη κουζινα  και αφου τα πειραματα, της οποιας κουζινας, συνηθως τα κραταω για τον εαυτο μου, με ελαχιστες εξαιρεσεις.

Ο δευτερος λογος ειναι οτι η ελλαδα γενικως ασχοληθηκε πολυ με την ιταλικη κουζινα οποτε μαλλον καιρος ειναι να ασχοληθει λιγο και η ιταλια με την ελληνικη κουζινα, και οσο περναει απο το χερι μου, θελω να το προσπαθησω!

Μερικες φορες οστοσο, επειδη η ιταλικη κουζινα ειναι τοσο μα τοσο  πλουσια και ωραια, θελω να αναρτησω καποια συνταγη, σαν αυτην για παραδειγμα, που ειναι απο την ωραια Πουλια, στην νοτια ιταλια.

Τα ταραλλι λοιπον, μπορουν να ειναι και γλυκα και αλμυρα. Αυτα της Πουλιας εινα αλμυρα και  καποτε φιαχνοντουσταν απο τα περισευματα της ζυμης του ψωμιιου, στα οποια προσεθεταν καποια μυρωδικα και καταναλωντουσταν σαν σνακ με ενα ποτηρι κρασι.

 

Για να τα φιαξουμε λοιπον, κανουμε μια ζυμη με 500 γρ. αλευρι για ολες τις χρησεις,  150 ml ασπρο ξηρο κρασι, 130 ml εξτρα παρθενο ελαιολαδο, ενα κουταλακι γλυκανισο,  και 15 γραμμαρια αλατι.

Φιαχνουμε την ζυμη με ολα τα υλικα , την αφηνουμε να ξεκουραστει για μιση ωριτσα και μετα, παιρνοντας λιγη την φορα, πλαθουμε  κορδονια σε παχος ενος μικρου δαχτυλου. Κλεινουμε τα κορδονια και τα ριχνουμε σε νερο που κοχλαζει, λιγα την φορα,  μεχρις oτου  ανεβουν στην επιφανεια.

Τα βγαζουμε με σουρωτη κουταλα και τα ακουμπαμε σε καθαρη πετσετα. 

Οταν στεγνωσουν , μετα απο μιση ωριτσα περιπου,  τα βαζουμε σε ταψι ντυμενο με χαρτι φουρνου  και τα ψηνουμε στις αντιστασεις  στους 190 βαθμους για μιση ωρα περιπου, η μεχρι να ροδισουν.

Ειναι σαν τα κερασια. Το ενα τραβαει το αλλο!!!

 

Σημειωση: αντικαθιστουμε τον γλυκανισο με μπουκοβο,  με ψιλοκομμενες ελιες η με ο,τι μυρωδικο τραβαει η ορεξη μας.

E’ da tanto che non posto una ricetta italiana, cosa che quando faccio,  il blog diventa bilingue, e c’è il suo perché: primo, questo è un blog di cucina greca, e proporre  cucina greca tradizionale in greco, lo trovo un  po’ inutile, e non voglio usare il termine narcisistico; ci sono tanti blogs che lo fanno egregiamente e non vedo il bisogno di aggiungerne  un altro.

Secondo, la Grecia, al pari del mondo intero, ha tanto amato e si è tanto occupata, e a ragion veduta,  di cucina italiana, che voglio, provo, tento, di rendere la pariglia.

Cucina greca per gli italiani!  Per chi mi legge ovviamente.

Essendo però io una greca trapiantata in italia e una grande appassionata della cucina italiana, ogni tanto sento di voler postare qualcosa per gli amici greci che  mi leggono.

E questa volta opto per i taralli pugliesi, di cui sono golosissima e ai quali (insieme ad alcuni altri cibi ) va il merito dei miei occasionali chili di troppo.

La ricetta è del dissapore  (a parte il formato) ed è buona. 

Con mezzo chilo di farina 00, 150 ml di vino bianco secco, 130 ml di olio evo, 15 gr. di sale e un cucchiaino di semi di finocchio prepariamo un impasto. Lasciamo riposare per una mezz’oretta e prendendo un pezzetto alla volta, formiamo dei cordoni dello spessore di  circa un mignolo.  Caliamo, pochi alla volta, i taralli in una pentola con acqua che bolle, e quando saliranno in superficie li togliamo con una schiumarola.

Li sistemiamo su un canovaccio e dopo che si saranno asciugati, li mettiamo su una teglia foderata di carta forno. Cuociamo  con le resistenze a 190 gradi per mezz’ora  e comunque finchè non diventino belli dorati.

Volendo, sostituiamo i semi di finocchio con del peperoncino piccante tritato , olive tritate etc.