Ενα must της βενετσιανικης ζαχαροπλαστικης ειναι αυτα τα κουλουρακια. Παραδοσιακα κουλουρακια απο το νησακι του Μπουρανο που ειναι φημισμενο ανα τον κοσμο για τις δαντελες του, με ενα μουσειο αφιερωμενο. Ξερω οτι οποιος κανει ταξιδι στην Ιταλια ονειρευται την Βενετια και πως μπορω να του δωσω αδικο? Τα νησακια της λιμνοθαλασσας αξιζουν επισης να τα επισκεφθει κανεις, ειναι υπεροχα, το Μουρανο με την παραδοση στο γυαλι, το Μπουρανο με τις δαντελες και την αποθεωση των χρωματων που το κανουν ενα παραδεισο για τους φωτογραφους.
Αυτα τα κουλουρακια τα αγοραζουμε οπωσδηποτε οταν παμε στο Μπουρανο. Μπορουν να φιαχτουν και σε σχημα ς αλλα το παραδοσιακο ειναι στρογγυλο. Φημολογειται οτι παλια τα εφιαχναν, τα εβαζαν σε πανινες σακουλες και τα τοποθετουσαν στα συρταρια, για να τους μεταφερουν το αρωμα τους.
Δεν πρεπει να παρουν πολυ χρωμα κατα το ψησιμο, για αυτον τον λογο η θερμοκρασια ειναι αρκετα χαμηλη. Το χρωμα που εχουν στο τελος ειναι αποτελεσμα των κροκων, και για αυτον τον λογο μπορει να ειναι περισσοτερο η λιγοτερο κιτρινα, εξαρταται απο τα αυγα.
Παντως, σας συμβουλευω εαν γνωρισετε κανενα βενετσιανο και θελετε να του κανετε μια ευχαριση εκπληξη, φιαξτε τα και κεραστε τα με ενα γλυκο κρασι, ας πουμε ενα σαμιωτικο. Μια χαρα τα βλεπω μαζι.
Συστατικα:
- 250 γρ. αλευρι για ολες τις χρησεις
- 3 κροκους
- 125 γρ. κρυσταλλικη ζαχαρη
- 100 γρ. βουτυρο
- το ξυσμα μισου βιολογικου λεμονιου
- εσανς βανιλιας
- ελαχιστο αλατι
Διαδικασια:
Αφηνουμε το βουτυρο δυο τρεις ωρες η οσο χρειαστει εξω απο το ψυγειο για να μαλακωσει. Χτυπαμε τους κροκους με την ζαχαρη και οταν αλλαξουν χρωμα προσθετουμε το βουτυρο, το αλατι, την βανιλια και το ξυσμα λεμονιου. Τελευταιο προσθετουμε το αλευρι και δουλευουμε καλα μεχρι να εχουμε ενα ομογενες μειγμα.
Το βαζουμε σε μεμβρανη και το βαζουμε στο ψυγειο για μια ωρα.
Κοβουμε κομματια 25 εως 30 γραμμαριων περιπου και σχηματιζουμε κορδονι στο παχος μικρου δαχτυλου, γυνακειου καλυτερα!!!!!!!
Τα βαζουμε σε ταψι με χαρτι φουρνου και τα ψηνουμε στους 170 βαθμους για περιπου 20 λεπτα. Τα βγαζουμε απο τον φουρνο και τα βαζουμε σε σχαρα να κρυωσουν.
Questo dolcetto tradizionale dall’isola di Burano mi si addice.
Ho una predilezione per le ciambelle che sono molto versatili e possono accompagnare il the, il caffè americano, un buon passito, il latte etc.
Mi piace mangiarle per la colazione, a dire il vero le poche volte che desidero una colazione dolce, prediligendo quelle salate, insomma le volte che faccio una colazione dolce mi piace mangiare una ciambellina. Ma il massimo lo danno inzuppate nel vino. Le adoro!
Queste qui, deliziose veramente, sono ottime con un buon passito.
Ingredienti:
- 250 gr. di farina
- 3 tuorli
- 125 gr. di zucchero semolato
- 100 gr. di burro
- la scorza grattugiata di mezzo limone biologico
- qualche goccia di essenza di vaniglia un poco di zucchero vanigliato se preferite
- un pizzico di sale
Procedimento:
Teniamo il frigo a temperatura ambiente per un ora. Sbattiamo i tuorli con lo zucchero finchè non cambino colore e aggiungiamo il burro ammorbidito con il pizzico di sale. Mescoliamo bene il tutto, aggiungiamo quindi la vaniglia e la scorza del limone. Infine uniamo la farina e lavoriamo bene l’impasto per amalgamare gli ingredienti. Avvolgiamo nella pellicola e poniamo in frigorifero per un’ora.
Trascorsa questa, togliamo dal frigo, prendiamo dei pezzi di 25 – 30 grammi e formiamo dei cordoni che andremo a chiudere in forma di cerchio.
Sistemiamo sulla teglia foderata di carta da forno e cuociamo a 170 gradi per circa 20 minuti.
Togliamo dal forno e lasciamo raffreddare su una gratella.
8 commenti:
Tutte le volte che vado a Venezia non manco di comperarle, adesso potrò farle anche a casa, grazie ! Buon weekend, un bacione.....
Καλημέρα Ειρήνη μου ,πολυ ωραια φαινονται μου αρέσουν πολυ τα κουλουράκια βουτύρου κι αυτά έχουν και το λεμονι και τη βανιλια ,θα είναι πολύ αρωματικά.Φιλιά.
Sabes que te los voy a copiar, verdad? me chiflan tus recetas!!
Τόσο εύκολα να γίνουν, και τόσο νόστιμα και αφράτα δείχνουν!
Καλό Σαββατοκύριακο Ειρήνη μου!
Φιλιά!
@chiara
vero, tu sei più vicino di me a venezia. buon fine settimana
un abbraccio
@neli
ναι ειναι πολυ ωραια. ακριβως κουλουρακια βουτυρου και γινονται γρηγορα γρηγορα
@isabel
bentornata. ferie lunghe?
@elena
οντως ειναι ευκολα και γινονται γρηγορα. τα φιαχνω αρκετα συχνα για αυτον τον λογο και φυσικα γιατι ειναι πολυ ωραια.
καλο σαββατοκυριακο
Ειρήνη, μου άρεσε η διευκρίνηση, για το γυναικείο δάχτυλο!! Θα πρέπει να μοσχοβολάνε βανίλια, λεμόνι και βούτυρο. Ίσως γι' αυτό τα έβαζαν στα συρτάρια!!! Τα συγκεκριμένα κουλουράκια, δεν χρειάζεται να τα περάσουμε με πινέλο και αυγό, όπως κάνουμε συνήθως με τα άλλα, για να γυαλίσουν;;
Καλό Σαββατοκύριακο.
@ειρηνη
η διευκρινηση ηταν απαραιτητη!!! οχι δεν τα γυαλιζουμε με αυγο, τα αφηνουμε ετσι οπως ειναι, και νομιζω διοτι ετσι αποροφουν καλυτερα το κρασι η τον καφε κλπ στα οποια τα βουταμε.
καλο σαββατοκυριακο και σε εσενα.
li copio!
anch'io adoro i biscottini da mangiare durante la giornata col caffè o col tè
Posta un commento