pasta alle cipolle / ζυμαρικα με κρεμμυδια

O Picasso ειχε την μπλε φαση, εγω εχω την κρεμμυδικη φαση. Εκαστος στο ειδος του,   οπως ελεγε και μια πολυ παλια διαφημηση, που αμφιβαλλω εαν την θυμαται κανεις πια, χωρις να υποννοω καμια συγκριση φυσικα!!!  Δεν  θυμαμαι πια εαν την διαφημηση την ακουγα αυτοπροσωπως στο ραδιοφωνο η στην τηλεοραση,  η επειδη εγινε κοινος λογος την ακουσα απο φιλους, συγγενεις κλπ, οπως και να ειναι ομως την θυμαμαι πολυ καλα.

Τα ζυμαρικα με κρεμμυδια ειναι ενα φτωχο πιατο ενα απο αυτα τα δωρα που μας χαρισε η λαικη σοφια και εμπειρια.

Εννοειται οτι μπορουμε να προσθαφαιρεσουμε τα υλικα αναλογα με τα γουστα μας, κρατωντας ομως φυσικα την σταθερη  των κρεμμυδιων.

Υλικα:

-          160 γρ. ζυμαρικα (εγω εβαλα ριγωτες μισες πεννες)

-          1 μεγαλο κρεμμυδι ασπρο κομμενο σε λεπτα φιλετα

-          1 ατζουγια στο λαδι

-          4 κουταλιες εξτρα παρθενο ελαιολαδο

-          γαλετα τριμμενη

-          ενα φλυτζανακι του καφε ασπρο κρασι

-          μαυρο πιπερι φρεσκοτριμμενο 

-          αλατι

-          μαιντανο ψιλοκομμενο

Διαδικασια:

Βαζουμε το λαδι σε τηγανι και μαραινουμε τα κρεμμυδια. Οταν μαραθουν, προσθετουμε την αντζουγια και οταν διαλυθει ριχνουμε το κρασι.  Μετα απο 3 λεπτα χαμηλωνουμε την φωτια, ριχνουμε το αλατι και το πιπερι και σκεπαζουμε με το καπακι. Καβουρντιζουμε σε αντικολλητικο τηγανι την γαλετα με 1 κουταλια λαδι και την ριχνουμε τα τελευται 5 λεπτα στα κρεμμυδια.

Βραζουμε τα ζυμαρικα αναλογα με τις οδηγιες της συσκευασιας και με σουρωτη κουταλα τα βγαζουμε 3 λεπτα πιο νωρις απο το τελος βρασιματος. Τα ριχνουμε στο τηγανι με τα κρεμμυδια και τελειωνουμε το ψησιμο των ζυμαρικων. Τελος, ριχνουμε τον μαιντανο, ανακατευουμε και αποσυρουμε απο την φωτια.

Προαιρετικα, σερβιρουμε με τριμμενο τυρι, ενα ημισκληρο καλυτερα.

Για 2.

Da quando mi sono riappacificata con le cipolle ne faccio di tutti i colori.  Sto attraversando il mio periodo di cipolle. A ciascuno il suo; Picasso ha avuto il periodo blu, io il periodo di cipolle senza voler assolutamente fare paragoni, anche perché non saprei decidermi.

Per fare il piatto, ho optato per le cipolle bianche in quanto più dolci, ma essendo dolci hanno richiesto l’aggiunta di un sapore deciso e ho messo l’acciuga.

Non ho saputo decidermi se è meglio con il formaggio o senza. Mi sono piaciute tutt’e due le versioni, quindi lo propongo facoltativo.

Ingredienti:

-          160 gr. di pasta (io ho usato le mezze penne rigate)

-          1 grande cipolla bianca tagliata a filetti

-          1 acciuga sott’olio

-          4 cucchiai di evo

-          pangrattato

-          1 tazzina da caffè di vino bianco

-          sale

-          pepe nero macinato fresco 

-          prezzemolo tritato

Procedimento:

Mettiamo la cipolla in una padella con l’olio e facciamo appassire. Aggiungiamo l’acciuga e quando sarà disfatta versiamo il vino.  Lasciamo evaporare, saliamo, pepiamo, copriamo la padella e cuociamo a fuoco basso per 30 minuti.

In una padella antiaderente tostiamo il pangrattato con 1 cucchiaio di olio. Quando sarà bello dorato lo uniamo alle cipolle.

Lessiamo la pasta e 3 minuti prima del termine della cottura li togliamo con la schiumarola. Li versiamo nella padella con le cipolle e finiamo la cottura. Se serve aggiungiamo un po’ dell’acqua di cottura della pasta.

Spargiamo il prezzemolo, mescoliamo e serviamo.

Facoltativo del formaggio grattugiato, tipo un pecorino semistagionato.

Per 2.