collaborazioni e vlita / βλητα στην Λομπαρντια

Τα πιο ωραια χορτα τα τρωω στην Ελλαδα.  Και απο ολα τα χορτα αυτα που στην κυριολεξια αγοραζω η παραγγελνω οποτε μα οποτε τα βρω ειναι τα βλητα. Δεν υπαρχει καμια περιπτωση να βρω βλητα στην αγορα η στον καταλογο ταβερνας και να μην τα παραγγειλω. Με τηγανιτα ψαρακια και ενα ποτηρι ασπρο κρασι, στην αυρα διπλα στην θαλασσα, δεν μπορω να φανταστω κατι πιο απλο και πιο  παραδεισιακο.

Το οτι τα βλητα αρεσουν το γνωριζω φυσικα, ποιος ελληνας δεν τα τρωει.  Προφανως ομως δεν αρεσουν μονο στους ελληνες, αρεσουν και στους ξενους, οι οποιοι οταν γυρισουν στην πατριδα τους τα θυμουνται και τα αναπολουν.

Καπως ετσι εγινε και με την Σ., η οποια ζει σε μια πολη της  Λομπαρντια, και οταν γυρισε απο διακοπες στην Ελλαδα μου εγραψε ρωτωντας με εαν μπορουσα να την βοηθησω να καταλαβει τι χορτα εφαγε, μια που στην ταβερνα που τα εφαγε και που ρωτησε της ειπανε απλως “greens”.  Επειδη  δεν ειναι η πρωτη φορα που  μετα απο διακοπες στην ελλαδα  μου γραφουν ρωτωντας με, εφαγα κατι, περιγραφοντας το,  τι  ακριβως ειναι αυτο που εφαγα? Πως το λενε?  Αναρωτιεμαι εαν ειναι τοσο δυσκολο να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους. Ειναι φετα παρνασου, ειναι κρητικο απακι, ειναι βλητα, ειναι σαντορινιο ντοματακι, μελιτζανα τσακωνικη κλπ. κλπ. Τα τροφιμα εκτος απο ονομα εχουν και επιθετο. Διαφορετικα, ειναι μια Μαρια μεσα σε χιλιαδες Μαριες. Τελος παντων..... Συνεχιζω.

Απο οπως μου τα περιεγραψε και λογω της εποχης που πηγε στην Ελλαδα, σκεφτηκα οτι ηταν βλητα. Εψαξα και της εστειλα φωτογραφιες και μου το επιβεβαιωσε. Βλητα ηταν. Και πως  και που να τα βρει τωρα στην Λομπαρντια....

Εχοντας την τυχη να εχει γη, μου ζητησε βοηθεια για να βρει τους σπορους.  Εγω τωρα, επειδη παρακολουθω αρκετα το μπλογκ “φιαχνω μονος μου” , της εδωσα το λινκ και της προτεινα να γραψει  στα παιδια και να ζητησει σπορους .  

Αυτο εγινε πριν ενα χρονο περιπου. Πριν λιγες ημερες μου εστειλε τις φωτογραφιες, με μια προσκληση να φαμε βλητα.

Φερνω τηγανιτα ψαρια και τρεχω!!!! Ζουμε και κοντα.

Quando torno in Italia dalla Grecia, immancabilmente sono carica di almeno un valigione in più di quando sono partita. Cibi, soprattutto questi,  ma anche artigianato vario, non riesco a resistere e francamente non voglio neppure farlo.  Paste, salumi, pani, dolci, ma anche formaggi, olio, miele,  semi di girasole, pistacchi, caffè, masticha, di tutto mi porto, di tutto!!! Mi è pure capitato di portare dell’aneto, cosa introvabile a Milano fino a qualche tempo fa.

L’unica cosa praticamente che non porto sono i semi da piantare.  Ma mi sa che farò anche questo d’ora in  poi.

 A causa di S., che è andata in vacanza in Grecia e si è deliziata con un piatto di erbette. Che erbette fossero, non è riuscita a saperlo, dato che alla sua domanda le hanno risposto semplicemente “greens”. Ma che vuol dire greens, quale tipo, quale varietà? 

S. è tornata a casa, ma evidentemente non demorde e quindi mi ha contattato chiedendomi che tipo di erbette fossero quelle che ha mangiato.   Dalla sua descrizione e data la stagione in cui era andata, ho pensato che fossero i vlita, un’ erba della famiglia delle amarantaceae, che in Grecia si usa lessare e condire con sale, olio, limone, di cui sono golosissima e ne mangio quintalate. Insieme a frittura di pesce e un bel bicchiere di vino bianco, in riva al mare con la brezza, è quanto più semplice e paradisiaco si possa immaginare.
Qui invece una versione con il pomodoro.

foto da qui

Ho cercato quindi delle foto, gliele ho segnalate, e lei mi ha confermato che si, erano proprio quelle.  Ma come procurarsele? Personalmente in Italia non le ho mai viste,  non so se si coltivano, sicuramente come prodotto edibile non le ho mai viste.

Visto però che S. per sua fortuna ha della terra, mi ha chiesto come fare per procurarsi i semi da piantare.  Le ho suggerito di scrivere al blog che seguo abbastanza “ftiaxno monos mou” che è il “fai da te” greco e si occupa anche di coltivazioni e giardinaggio.

Lei ha scritto, e a sua conferma i miei compatrioti sono stati gentilissimi e disponibilissimi cosa di cui peraltro non dubitavo minimamente.

Il risultato lo vedete in queste foto, e io ho un invito per mangiare i vlita.

I pesci fritti e il vino li porto io!!!!!!!!