29/11/11

the best focaccia! ever!


 
Ουτε που μπορω να μετρησω ποσες φορες εφιαξα focaccia μεχρι τωρα. Η κορη μου τις λατρευει και εγω τις εφιαχνα συχνα. Οσο συχνα φυσικα μπορει να τις φιαξει μια μαμα που δουλευει, αφου ο χρονος που χρειαζονται για να ετοιμαστουν μεταξυ ζυμωματος, φουσκωματος για πολλαπλες φορες, ειναι μεγαλος.
Εντελως τυχαια και ευτυχως  ομως ανακαλυψα την  συνταγη του αστερατου σεφ Giorgio Locatelli κατα τον οποιο η ζυμη δεν χρειαζεται καν ζυμωμα και μου ελυσε τα χερια!!!! Η συνταγη   μεσουρανησε στα ιταλικα μπλογκς για αρκετο διαστημα και ετσι την βρηκα, την δοκιμασα και ενθουσιαστηκα.
Ειναι αυθεντικη φοκατσα και επιπλεον καθολου χρονοβορα. Απο τοτε την φιαχνω συχνα και χωρις ιδιαιτερη οργανωση.
Σας προτεινω να την φιαξετε. Το περιθωριο αποτυχιας ειναι μηδαμινο και σε λιγο χρονο θα εχετε μια αυθεντικη ιταλικη φοκατσα!

Σημειωση: οποτε φιαχνω ζυμες που χρειαζονται φουσκωμα, χρησιμοποιω παντα εμφιαλωμενο νερο, και το ιδιο εκανα και εδω. H ζυμη ειναι ενυδατωμενη κατα 60%. Δηλαδη για καθε 100 γρ. αλευρι, 60 νερο.

Συστατικα:  (ταψακι 20 x 23)
Για την ζυμη
  •           125 γρ. aλευρι δυνατο  οπως το  robin hood η κατι αναλογο
  •           125 gr. αλευρι για ολες τις χρυσεις
  •           8 γρ. μαγια μπυρας φρεσκια
  •           150 γρ. νερο 20 βαθμους κελσιου
  •           1 κουταλι εξτρα παρθενο ελαιολαδο
  •           5 γρ. αλατι
Για την αλμη:
  •           30 εξτρα παρθενο ελαιολαδο
  •           30 γρ. νερο
  •           10 γρ. αλατι
Διαδικασια:
Φιαχνουμε την αλμη. Χτυπαμε σε ενα μπολ με ενα πηρουνι τα συστατικα, μεχρι να γινει κατι  σαν κρεμουλα.
Αφηνουμε στην ακρη.

Σε ενα αλλο μπολ, ριχνουμε τα αλευρια και το αλατι και ανακατευουμε καλα. Κανουμε ενα βαθουλωμα στην μεση, και ριχνουμε το λαδι και την μαγια διαλυμενη στο νερο.
Ανακατευουμε με ενα ξυλινο κουταλι. Το μειγμα πρεπει να γυριζει με το κουταλι. Εαν χρειαστει ριχνουμε ακομη λιγο νερο. Δεν ζυμωνουμε καθολου.

Αλοιφουμε με λιγο λαδι, σκεπαζουμε και αφηνουμε 10 λεπτα.

Βαζουμε αντικολλητικο χαρτι σε ενα ταψακι (το δικο μου 23 x 20) και ριχνουμε μεσα το ζυμαρι. Το αλοιφουμε ακομη με λιγο λαδι και το αφηνουμε σκεπασμενο αλλα δεκα λεπτα.
Μετα τα δεκα λεπτα, το στρωνουμε απαλα με τα δαχτυλα, μεχρι να καλυψει ολο το ταψακι.
Το αφηνουμε για 20 λεπτα.

Μετα, με τα δαχτυλα σχηματιζουμε τα χαρακτηριστικα βαθουλωματα, ριχνουμε επανω την αλμη, ΟΛΗ, φροντιζοντας να παει σε ολα τα βαθουλωματα,  και αφηνουμε ακομη 20 λεπτα.
Ψηνουμε  σε προθερμασμενο φουρνο για περιπου μιση ωρα στους 200 βαθμους η μεχρι να παρει ενα ωραιο ξανθο χρωμα.

Εαν θελουμε, βαζουμε μεσα δεντρολιβανο η οποιοδηποτε μυρωδικο θελουμε.
Αφηνουμε γινει χλιαρη   και την τρωμε σκετη, με αλλαντικα, με τυρια, οπως θελουμε.


Ho fatto un mucchio di  focacce nella mia vita. Mia figlia le adora e io le preparavo spesso. Spesso, per quanto possibile per una mamma lavoratrice.
Devo dire che del tutto casualmente ho scoperto la focaccia di Giorgio Locatelli, che ignoravo completamente.
Ho deciso di provarla anche se un po’ diffidente all’inizio. Ma l’ho vista proposta in tanti blogs , quindi mi sono detta che non può essere…. Sicuramente funziona.
E infatti………..
Buonissima e veloce.

Τutti i blogs riportano ovviamente le stesse modalità. Io ho seguito questo dimezzando le dosi.

Ingredienti:
Per la pasta:
  •           125 gr. di farina manitoba
  •           125 gr. di farina 00
  •           8 gr. di lievito di birra fresco
  •           150 gr. di acqua a 20 gradi
  •           1 cucchiaio di olio evo
  •           5 gr. di sale
Per la salamoia:
  •           30 gr. di olio evo
  •           30 gr. di acqua
  •           10 gr. di sale
Procedimento:
Prepariamo la salamoia, mescolando gli ingredienti e sbattendo con una forchetta finchè non diventi una specie di cremina. Lasciamo da parte.

In un recipiente setacciamo le farine con il sale. Facciamo un buco e versiamo l’olio e il lievito sciolto nell’acqua.
Mescoliamo con un cucchiaio di legno. L’impasto deve girare con il cucchiaio. Nel caso aggiungiamo ancora un poco di acqua. Non impastiamo per niente.
Spalmiamo un po’ di olio, copriamo e lasciamo per 10 minuti.
Foderiamo una teglia con della carta da forno (la mia 23 x 20) e versiamo dentro l’impasto. Spalmiamo ancora un poco di olio e lasciamo per altri 10 minuti.
Stendiamo con le dita, delicatamente, finchè non copra tutta la teglia e lasciamo per 20 minuti.
Con le dita formiamo i tipici “crateri” e versiamo sopra TUTTA la salamoia, avendo cura che vada in tutti i buchi. Lasciamo per ulteriori 20 minuti.

Inforniamo e cuociamo cira  per mezz’ora a 200 gradi.


5 commenti:

LILA ha detto...

Eίναι υπέροχη και μόνο που τη βλέπω...λιγώνομαι!!!

Isabel ha detto...

A mí no me queda como a ti que la tuya se ve profesional.
Es divina!!

Lenia ha detto...

Mamma mia,sembra favolosa!Buona giornata!

Ornella ha detto...

E' proprio il caso di dire evviva la focaccia..le adoro :-) baci

irene ha detto...

@lila
σε βεβαιωνω οτι ειναι πανευκολη και υπεροχη!
@isabel
io preferisco farla. comprarla mi fido poco
@lenia
grazie. e quello che più conta è che è buonissima!
@ornella
non saprei dire quante ne ho fatte quando mia figlia era in casa! anche noi le adoriamo:)

Posta un commento